ศิลปกรรมตะวันตกสมัยฟื้นฟูศิลปะวิทยากร (Renaissance Art)
สมัยฟื้นฟูศิลปะวิทยากร เป็นช่วงสมัยที่สำคัญที่สุดสมัยหนึ่งของอารยธรรมตะวันตก มีจุดศูนย์กลางที่อิตาลีอยู่ระหว่างคริสตศตวรรษที่ 15-17 การฟื้นฟูศิลปะวิทยาการเป็นผลสะท้อนจากการย้อนกลับไปศึกษาศิลปะวิทยาการสมัยกรีกโรมันที่มีห่างจากสมัยดังกล่าวกว่า 1,000 กว่าปี จึงเรียกยุคสมัยนี้ว่า สมัยฟื้นฟูศิลปะวิทยากร หรือ เรอนาซอง (Renaissance) ลักษณะรูปแบบศิลปะสมัยเรอนาซองยังคงเป็นอีกแบบอผนหนึ่งที่ได้รับการสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน
สถาปัตยกรรม
ลักษณะจะเป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์กับกอธิคอย่างเห็นได้ชัด เช่น สถาปัตยกรรมในวัดแห่งเมืองฟอเรนซ์ มีลักษณะเป็นโครงสร้างโดมโค้งบรรจบกันเป็นยอดโดมสูง
ประติมากรรม
ลักษณะรูปแบบประติมากรรมจะมุ่งเข้าสู่ลักษณะที่เหมือนจริง โดยประติมากรรมพยายามศึกษากายวิภาคศาสตร์อย่างแตกฉาน และให้ความเคารพหลักวิชาประติมากรรมโดยใช้ทฤษฎีการสร้างสรรค์ตามแนวทางของกรีก - โรมัน มีการเน้นลีลาท่าทางให้มีความงดงามและตอบสนองความรู้สึกที่ต้องการแสดงออกศิลปินได้ปรับเปลี่ยนเนื้อหาจากสมัยกรีก - โรมันที่เป็นภาพเทพในศาสนนิยายในยุคนั้น
จิตรกรรม
ลักษณะรูปแบบศิลปะที่สำคัญเป็นการพัฒนาผลงานสืบต่อจากปลายคริสตศตวรรษที่ 13 โดยศิลปินแต่ละคนได้พัฒนาผลงานของตนอย่างเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตนค่อนข้างเด่นชัด ทั้งในด้านการจัดภาพ เทคนิคการระบายสี การจัดการกับทัศนธาตุทางทัศนศิลป์อย่างมีคุณภาพยิ่งขึ้น จิตรกรที่สำคัญในสมัยนี้คือบอตติเชลลี จิตรกรในสกุลช่างฟอเรนซ์ที่มีความโดดเด่นในผลงานด้านการผสานโลกแห่งจินตนาการอันละเอียกอ่อน เพื่อสำแดงเรื่องราวที่ปรากฏในศาสนนิยายาและกวีนิพนธ์ บนพื้นฐานความถูกต้องตามหลักกายวิภาคได้อย่างลงตัว อาทิ ภาพการกำเนิดวีนัส หรือ The Birth of Venus ซึ่งเขาเขียนขึ้นด้วยสีฝุ่นบนผืนผ้าใบในปี ค.ศ. 1480
สมัยฟื้นฟูศิลปะวิทยากร เป็นช่วงสมัยที่สำคัญที่สุดสมัยหนึ่งของอารยธรรมตะวันตก มีจุดศูนย์กลางที่อิตาลีอยู่ระหว่างคริสตศตวรรษที่ 15-17 การฟื้นฟูศิลปะวิทยาการเป็นผลสะท้อนจากการย้อนกลับไปศึกษาศิลปะวิทยาการสมัยกรีกโรมันที่มีห่างจากสมัยดังกล่าวกว่า 1,000 กว่าปี จึงเรียกยุคสมัยนี้ว่า สมัยฟื้นฟูศิลปะวิทยากร หรือ เรอนาซอง (Renaissance) ลักษณะรูปแบบศิลปะสมัยเรอนาซองยังคงเป็นอีกแบบอผนหนึ่งที่ได้รับการสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน
สถาปัตยกรรม
ลักษณะจะเป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์กับกอธิคอย่างเห็นได้ชัด เช่น สถาปัตยกรรมในวัดแห่งเมืองฟอเรนซ์ มีลักษณะเป็นโครงสร้างโดมโค้งบรรจบกันเป็นยอดโดมสูง
ประติมากรรม
ลักษณะรูปแบบประติมากรรมจะมุ่งเข้าสู่ลักษณะที่เหมือนจริง โดยประติมากรรมพยายามศึกษากายวิภาคศาสตร์อย่างแตกฉาน และให้ความเคารพหลักวิชาประติมากรรมโดยใช้ทฤษฎีการสร้างสรรค์ตามแนวทางของกรีก - โรมัน มีการเน้นลีลาท่าทางให้มีความงดงามและตอบสนองความรู้สึกที่ต้องการแสดงออกศิลปินได้ปรับเปลี่ยนเนื้อหาจากสมัยกรีก - โรมันที่เป็นภาพเทพในศาสนนิยายในยุคนั้น
จิตรกรรม
ลักษณะรูปแบบศิลปะที่สำคัญเป็นการพัฒนาผลงานสืบต่อจากปลายคริสตศตวรรษที่ 13 โดยศิลปินแต่ละคนได้พัฒนาผลงานของตนอย่างเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตนค่อนข้างเด่นชัด ทั้งในด้านการจัดภาพ เทคนิคการระบายสี การจัดการกับทัศนธาตุทางทัศนศิลป์อย่างมีคุณภาพยิ่งขึ้น จิตรกรที่สำคัญในสมัยนี้คือบอตติเชลลี จิตรกรในสกุลช่างฟอเรนซ์ที่มีความโดดเด่นในผลงานด้านการผสานโลกแห่งจินตนาการอันละเอียกอ่อน เพื่อสำแดงเรื่องราวที่ปรากฏในศาสนนิยายาและกวีนิพนธ์ บนพื้นฐานความถูกต้องตามหลักกายวิภาคได้อย่างลงตัว อาทิ ภาพการกำเนิดวีนัส หรือ The Birth of Venus ซึ่งเขาเขียนขึ้นด้วยสีฝุ่นบนผืนผ้าใบในปี ค.ศ. 1480
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น